Meer informatie

De schijfruimtetoewijzing van een NTFS-volume kan om een van de volgende redenen verkeerd worden weergeven:

• De clusters van het NTFS-volume zijn te groot voor de bestanden van gemiddelde grootte die worden opgeslagen.
• Bestandskenmerken of NTFS-machtigingen voorkomen dat bestanden of mappen worden weergegeven of geopend wanneer u Microsoft Windows Verkenner of een Windows-opdrachtprompt gebruikt.
• Het pad naar de map bevat meer dan 255 tekens.
• Mappen of bestanden bevatten ongeldige of gereserveerde bestandsnamen.
• NTFS-metabestanden (zoals de Master File Table [MFT]) zijn groter geworden en de toewijzing kan niet ongedaan worden gemaakt.
• Bestanden of mappen bevatten alternatieve gegevensstromen.
• Vanwege beschadiging van het NTFS wordt vrije ruimte in Windows weergegeven als ruimte die in gebruik is.
• Andere NTFS-functies zorgen voor verwarring bij de bestandstoewijzing.

De clusters zijn te groot

Schijfruimte wordt alleen gebruikt door bestanden en mappen die interne NTFS-metabestanden bevatten, bijvoorbeeld de MFT, mapindexen, enzovoort. Veelvouden van een cluster gebruiken alle toewijzing van bestandsruimte. Een cluster is een verzameling aaneengesloten sectoren. De clustergrootte wordt vastgesteld op het moment dat het volume wordt geformatteerd en wordt verder bepaald door de grootte van de partitie.

Als u meer informatie over clusters wilt, klikt u op het volgende artikelnummer in de Microsoft Knowledge Base:

Nadat een bestand is gemaakt, gebruikt het bestand de minimumgrootte van een enkel cluster aan schijfruimte, afhankelijk van de initiële bestandsgrootte. Nadat u gegevens aan een bestand hebt toegevoegd, wordt de aan het bestand toegewezen ruimte door NTFS vergroot in veelvouden van de clustergrootte.


Als u de huidige clustergrootte en volumestatistieken wilt weergeven, voert u de volgende opdracht uit bij een opdrachtprompt:

De volgende tekst is een voorbeeld van de uitvoer die wordt weergegeven als u deze opdracht uitvoert:
Opmerking Vermenigvuldig elke waarde die in kilobytes (kB) wordt weergegeven met 1024 om de exacte grootte in bytes vast te stellen (bijvoorbeeld 2.906.360 x 1024 = 2.976.112.640 byte.)


Bekijk deze uitvoer om de standaardclustergrootte vast te stellen en te bepalen hoe de schijfruimte wordt gebruikt. Als u wilt weten of de optimale clustergrootte wordt gebruikt, bepaalt u de hoeveelheid verspilde ruimte:

1. Dubbelklik op Deze computer en dubbelklik op de stationsaanduiding (bijvoorbeeld D) van het volume dat u wilt controleren.
2. Klik op een bestand of map en klik in het menu Bewerken op Alles selecteren.
3. Klik met de rechtermuisknop op een bestand of map en klik op Eigenschappen.
4. Open het tabblad Algemeen en bekijk de bestandsgroottewaarden 'Grootte' en 'Grootte op schijf'. Deze waarden staan voor het totaal aantal bestanden en mappen op het gehele volume.

Als u geen NTFS-compressie gebruikt voor bestanden of mappen in het volume, is het verschil tussen de waarden 'Grootte' en 'Grootte op schijf' de verspilde ruimte die ontstaat omdat de clusters groter zijn dan nodig is. Kies een optimale clustergrootte zodat de waarde 'Grootte op schijf' zo dicht mogelijk in de buurt van de waarde 'Grootte' komt. Een overmatig verschil tussen de waarde 'Grootte op schijf' en de waarde 'Grootte' is een aanwijzing dat de standaardclustergrootte te groot is voor de gemiddelde bestandsgrootte die op het volume wordt opgeslagen. In dit geval is het raadzaam om de clustergrootte te verkleinen. Daartoe maakt u een back-up van het volume en gebruikt u de opdracht format met de schakeloptie /a om de juiste clustergrootte op te geven waarmee het volume opnieuw moet worden geformatteerd. Voor een clustergrootte van bijvoorbeeld 2 kB voert u de volgende opdracht uit:

U kunt ook NTFS-compressie inschakelen om ruimte terug te winnen die verloren is gegaan vanwege een onjuiste clustergrootte. Als u dit doet, kan er echter een geringe prestatievermindering optreden.

Bestandskenmerken of NTFS-machtigingen

U kunt Windows Verkenner of de mappenlijstopdracht dir /a /s gebruiken om de bestands- en mapstatistieken weer te geven voor de bestanden en mappen waarvoor u toegangsmachtigingen hebt. Verborgen bestanden en beveiligde besturingssysteembestanden zijn standaard altijd uitgesloten van dit rapport. Aangezien sommige mappen zijn uitgesloten, kunnen er onnauwkeurige gegevens over het aantal en de grootte van bestanden en mappen worden weergegeven door Windows Verkenner of als uitvoer van de opdracht dir. Als u deze bestandstypen wilt opnemen in de overzichtsstatistieken, wijzigt u de mapopties:

1. Dubbelklik op Deze computer en dubbelklik op de stationsaanduiding van het volume dat u wilt controleren.
2. Open het menu Extra, klik op Mapopties en open het tabblad Weergave.
3. Schakel het selectievakje Verborgen bestanden en mappen weergeven in en schakel het selectievakje Beveiligde besturingssysteembestanden verbergen (aanbevolen) uit.
4. Nadat het waarschuwingsbericht is weergegeven, klikt u op Toepassen.

Nadat u de bestanden en mappen hebt weergegeven, kunt u Windows Verkenner of de opdracht dir /a /s gebruiken om het totaalaantal te genereren van alle bestanden en mappen die zich op het volume bevinden waarvoor de gebruiker machtigingen heeft.


Ga als volgt te werk om vast te stellen tot welke mappen en bestanden geen toegang kan worden verkregen:

1. Vanaf een opdrachtprompt stuurt u de uitvoer van de opdracht dir /a /s naar een tekstbestand.
   
   
   Voer bijvoorbeeld de volgende opdracht uit:

   dir d: /a /s >c:\d-dir.txt

2. Start Ntbackup.exe, open het menu Extra, klik op Opties, open het tabblad Back-uplogboek en klik op Gedetailleerd.
3. Open het tabblad Back-up, selecteer het gehele betreffende volume (station D in dit voorbeeld) en start de back-upprocedure.
4. Nadat de back-upprocedure is uitgevoerd, geeft u het back-uprapport weer en vergelijkt u de mappen in de logboekuitvoer van Ntbackup met de mappen in de uitvoer die u bij stap 1 in een tekstbestand hebt opgeslagen.

De back-upprocedure heeft betrekking op alle bestanden en daarom kan het rapport bestanden en mappen bevatten die niet worden weergegeven of meegeteld wanneer u Windows Verkenner of de opdracht dir gebruikt. Als u naar grote bestanden of mappen zoekt waartoe u met Windows Verkenner geen toegang hebt, is het eenvoudiger om de GUI (grafische gebruikersinterface) van Ntbackup te gebruiken om het volume te bekijken. Gebruik de GUI van Ntbackup om het volume weer te geven zonder feitelijk een back-up van het volume te maken.


Nadat u bestanden hebt gelokaliseerd waartoe u geen toegang hebt, opent u de eigenschappen van het bestand of de map in Windows Verkenner, opent u het tabblad Beveiliging en voegt u machtigingen toe of wijzigt u machtigingen zodat de map wordt opgenomen in de uitvoer van de opdracht dir /a /s. U hebt standaard geen toegang tot de map System Volume Information.

Opmerking Het is mogelijk dat sommige map- of bestandseigenschappen geen tabblad Beveiliging bevatten of dat u niet opnieuw machtigingen kunt toewijzen aan de betreffende mappen of bestanden. Wanneer u toegang tot deze bestanden wilt verkrijgen, kan het volgende foutbericht worden weergegeven:

Als u dit type mappen aantreft, neemt u contact op met Microsoft Product Support Services voor assistentie. Ga naar de volgende Microsoft-website als u contact wilt opnemen met Microsoft Product Support Services:

Ongeldige bestandsnamen

Mappen of bestanden die ongeldige of gereserveerde namen bevatten, kunnen ook worden uitgesloten van bestands- en mapstatistieken. Mappen of bestanden die voorloop- of naloopspaties bevatten zijn acceptabel in NTFS. Deze bestanden worden echter niet geaccepteerd in het Win32-subsysteem. Daarom kunnen bestanden die voorloop- of naloopspaties bevatten, niet op betrouwbare wijze worden afgehandeld door Windows Verkenner of door een opdrachtprompt.

Klik voor meer informatie op het volgende artikelnummer in de Microsoft Knowledge Base:

Het is normaal gesproken niet mogelijk om bestanden of mappen met voorloop- of naloopspaties te verwijderen of de naam ervan te wijzigen. Als u deze mappen of bestanden wilt verwijderen of de naam ervan wilt wijzigen, wordt een van de volgende foutberichten weergegeven:

Als u mappen of bestanden hebt die u niet kunt verwijderen of waarvan u de naam niet kunt wijzigen, neemt u contact op met Product Support Services op de volgende Microsoft-website:

Uitbreiding van de MFT van NTFS

Nadat u een NTFS-volume hebt gemaakt en geformatteerd, worden er NTFS-metabestanden gemaakt. Een van deze metabestanden wordt de 'Master File Table' (MFT) genoemd. Dit bestand is erg klein wanneer het wordt gemaakt (circa 16 kB), maar neemt toe in omvang naarmate er meer bestanden en mappen op het volume worden gemaakt. Wanneer er een bestand wordt gemaakt, wordt dit bestand in de MFT ingevoerd als een bestandsrecordsegment dat altijd een omvang heeft van 1024 byte (1 kB). Naarmate er meer bestanden aan het volume worden toegevoegd, neemt de omvang van de MFT toe. Wanneer u echter bestanden verwijdert, worden de gekoppelde bestandsrecordsegmenten gemarkeerd als vrij om opnieuw te gebruiken, maar het totaal aantal bestandsrecordsegmenten en de gekoppelde MFT-clusters blijven gelijk. Dit verklaart waarom de ruimte die door de MFT wordt gebruikt, niet vrijkomt nadat u een groot aantal bestanden hebt verwijderd.


Als u de exacte grootte van de MFT wilt bepalen, gebruikt u het ingebouwde hulpprogramma voor schijfdefragmentatie om het volume te analyseren. Geef het defragmentatierapport weer voor gedetailleerde gegevens over het aantal en de grootte van fragmenten in de MFT.


De volgende tekst is een voorbeeld van het defragmentatierapport:

Voor een completer beeld van de hoeveelheid ruimte (overhead) die wordt gebruikt door het gehele NTFS-bestandssysteem, voert u de opdracht chkdsk uit en zoekt u in de uitvoer naar de volgende regel:

Het samenvoegen van ongebruikte MFT-bestandsrecordsegmenten en het vrijmaken van ongebruikte, door MFT toegewezen ruimte wordt momenteel alleen uitgevoerd door defragmentatieprogramma's van derden.

Alternatieve gegevensstromen

Met NTFS kunnen bestanden en mappen alternatieve gegevensstromen bevatten. Met deze functie kunnen meerdere gegevenstoewijzingen worden gekoppeld aan een enkel bestand of een enkele map. Wanneer u alternatieve gegevensstromen gebruikt voor bestanden en mappen, moet u de volgende beperkingen in acht nemen:

• Met Windows Verkenner en de opdracht dir worden geen gegevens in alternatieve gegevensstromen gerapporteerd als onderdeel van de bestandsgrootte- of volumestatistieken. In plaats daarvan wordt alleen het totaal aantal bytes voor de primaire gegevensstroom weergegeven.
• De uitvoer van de opdracht chkdsk geeft nauwkeurig de ruimte weer die wordt gebruikt door de gegevensbestanden van een gebruiker, met inbegrip van alternatieve gegevensstromen.
• Alle toewijzingen van gegevensstromen die onderdeel zijn van de gegevensbestanden van een gebruiker, worden nauwkeurig opgespoord en gerapporteerd met schijfquota.
• Ntbackup registreert het aantal bytes waarvan een back-up is gemaakt in het back-uplogboekrapport. Ntbackup geeft echter niet weer welke bestanden alternatieve gegevensstromen bevatten en geeft geen nauwkeurige bestandsgrootten weer voor bestanden met gegevens in alternatieve stromen.

Beschadiging van het NTFS-bestandssysteem

In zeldzame gevallen kunnen de NTFS-metabestanden $MFT of $BITMAP beschadigd raken waardoor schuifruimte verloren gaat. Als u dit probleem wilt vaststellen en verhelpen, voert u de opdracht chkdsk /F uit op het betreffende volume. Tegen het eind van de chkdsk-procedure wordt het volgende bericht weergegeven als het metabestand $BITMAP moet worden aangepast:

Andere NTFS-functies die voor verwarring bij de bestandstoewijzing zorgen

NTFS ondersteunt ook harde koppelingen en reparsepunten waarmee volumekoppelpunten en mapkoppelingen kunnen worden gemaakt. Deze aanvullende NTFS-functies kunnen voor verwarring zorgen wanneer u wilt vaststellen hoeveel ruimte er wordt gebruikt op een fysiek volume.


Een harde koppeling is een mapvermelding voor een bestand, ongeacht de locatie van de feitelijke bestandsgegevens op dat volume. Elk bestand behoort ten minste één harde koppeling te hebben. Op NTFS-volumes kan elk bestand meerdere harde koppelingen hebben en daarom kan een enkel bestand in meerdere mappen worden weergegeven (of zelfs onder verschillende namen in dezelfde map). Aangezien alle koppelingen naar hetzelfde bestand verwijzen, kan een programma een koppeling openen en het bestand wijzigen. Een bestand is pas uit het bestandssysteem verwijderd als alle koppelingen naar het bestand zijn verwijderd. Nadat u een harde koppeling hebt gemaakt, kan de koppeling net als een willekeurige andere bestandsnaam worden gebruikt door een programma. Windows Verkenner en een opdrachtprompt geven alle gekoppelde bestanden weer als bestanden van dezelfde grootte, ook al delen alle bestanden dezelfde gegevens en gebruiken ze feitelijk niet die hoeveelheid schijfruimte.


Met volumekoppelpunten en mapkoppelingen kan een lege map op een NTFS-volume naar de hoofdmap of submap op een ander volume wijzen. Windows Verkenner en de opdracht dir /s volgen het reparsepunt, tellen bestanden en mappen op het doelvolume en nemen deze op in de statistieken voor het hostvolume. Hierdoor zou u kunnen denken dat er meer ruimte wordt gebruikt op het hostvolume dan feitelijk het geval is.
Voor meer informatie over koppelingspunten klikt u op het volgende artikelnummer in de Microsoft Knowledge Base:

Samengevat kunt u de volgende methoden gebruiken om goed vast te stellen hoe de schijfruimte op een volume wordt gebruikt:

• De uitvoer van de opdracht chkdsk weergeven.
• De GUI van Ntbackup gebruiken of de back-uplogboeken weergeven.
• De schijfquota weergeven.

Anderzijds kennen Windows Verkenner en de opdracht dir enkele beperkingen en nadelen wanneer u ze gebruikt om vast te stellen hoe de schijfruimte wordt gebruikt.