Berekent de inverse van de F-verdeling. Als p = F.VERDELING(x;...), is F.INVERSE(p;...) = x.

De F-verdeling kan worden gebruikt in een F-toets waarmee de graad van verscheidenheid in twee gegevensverzamelingen wordt vergeleken. Zo kunt u bijvoorbeeld de verdeling van de inkomens in Nederland en België vergelijken om te bepalen in hoeverre de graad van verscheidenheid in beide landen overeenkomt.

Syntaxis

F.INVERSE(kans;vrijheidsgraden1;vrijheidsgraden2)

Kans   is een kans die is gekoppeld aan de cumulatieve F-verdeling.

Vrijheidsgraden1   is het aantal vrijheidsgraden van de teller.

Vrijheidsgraden2   is het aantal vrijheidsgraden van de noemer.

Opmerkingen

• Als één van de argumenten niet-numeriek is, retourneert F.INVERSE de foutwaarde #WAARDE!.
• Als kans < 0 of > 1 is, retourneert F.INVERSE de foutwaarde #GETAL!.
• Als de waarde van vrijheidsgraden1 of vrijheidsgraden2 geen geheel getal is, wordt deze afgekapt.
• Als vrijheidsgraden1 < 1 of ≥ 10^10 is, retourneert F.INVERSE de foutwaarde #GETAL!.
• Als vrijheidsgraden2 < 1 of ≥ 10^10 is, retourneert F.INVERSE de foutwaarde #GETAL!.

De functie F.INVERSE kan worden gebruikt om kritieke waarden uit de F-verdeling te retourneren. Zo bevat het resultaat van een ANOVA-berekening vaak gegevens over de toetsingsgrootheid, de kans en de kritieke waarde van F op een significantieniveau van 0,05. Als u de kritieke waarde van F wilt berekenen, gebruikt u het significantieniveau als argument voor de kans in F.INVERSE.

Voor de functie F.INVERSE wordt een iteratieve berekening gebruikt. Uitgaande van een bepaalde waarde voor de kans, wordt de berekening van F.INVERSE net zolang herhaald totdat het resultaat op ± 3x10^-7 nauwkeurig is. Als F.INVERSE na 100 iteraties nog geen resultaat oplevert, wordt de foutwaarde #N/B geretourneerd.

Voorbeeld